Tum species primùm patefacta est candida Lucis (Usque vices adeò Natura bonique, malique, Exæquat, justâque manu sua damna rependit) Tum primùm, ignotosque bibunt nova lumina soles. Carmine quo, Dea, te dicam, gratissima cœli 85 Progenies, ortumque tuum; gemmantia rore

Ut

per prata levi lustras, et floribus halans Purpureum Veris gremium, scenamque virentem Pingis, et umbriferos colles, et cærula regna? Gratia te, Venerisque Lepos, et mille Colorum, 90 Formarumque chorus sequitur, motusque decentes. At caput invisum Stygiis Nox atra tenebris Abdidit, horrendæque simul Formidinis ora, Pervigilesque æstus Curarum, atque anxius Angor.

V. 81. "Nam simul ac species patefacta est verna diei!" Lucret. i. x.

V. 84. "Editus ex utero cæcus nova lumina sensit,
Et stupet ignotum se meruisse diem."

Claud. xcix. 10.

Achill. Statii, ii. 372.

V. 86. Lucret. ii. 319, "Invitant herbæ gemmantes rore recenti." Luke.

V. 87. Virg. Georg. iv. 109, "Croceis halantes floribus horti." Luke.

V. 88. "Hic ver purpureum," Virg. Eclog. ix. 41.

V. 89. "Umbriferum nemus," Lucret. vi. 703. "Cœruleo regno," Virg. Ciris. 483.

V. 91. "Quove color? decens

Quo motus?"

Hor. Od. iv. xiii. 17.

V. 92. "Invisum hoc detrude caput sub Tartara," Æn. ix. 476. "Stygiis tenebris," Georg. iii. 551.

V. 93. "Subit horrida mentem formido," Sil. Ital. x. 544; Lueret. vi. 253. "Curarum fluctuat æstu," Virg. Æn. viii. 19. xii. 335.

V. 94. Lucret. iii. 1006, "Exest anxius angor." Luke.

Undique lætitiâ florent mortalia corda,
Purus et arridet largis fulgoribus Æther.

Omnia nec tu ideò invalidæ se pandere Menti (Quippe nimis teneros posset vis tanta diei Perturbare, et inexpertos confundere visus)

95

105

Nec capere infantes animos, neu cernere credas 100
Tam variam molem, et miræ spectacula lucis:
Nescio quâ tamen hæc oculos dulcedine parvos
Splendida percussit novitas, traxitque sequentes;
Nonne videmus enim, latis inserta fenestris
Sicubi se Phoebi dispergant aurea tela,
Sive lucernarum rutilus colluxerit ardor,
Extemplo hùc obverti aciem, quæ fixa repertos
Haurit inexpletum radios, fruiturque tuendo?
Altior huic verò sensu, majorque videtur
Addita, Judicioque arctè connexa potestas,
Quod simul atque ætas volventibus auxerit annis,
Hæc simul, assiduo depascens omnia visu,
Perspiciet, vis quanta loci, quid polleat ordo,
Juncturæ quis honos, ut res accendere rebus
Lumina conjurant inter se, et mutua fulgent. 115

110

V. 96. "Improviso vibratus ab Æthere fulgor," Virg. Æn. viii. 524.

V. 102. "Nescio qua præter solitum aulcedine læti," Virg Georg. i. 413.

V. 104. "Plena per insertas fundebat luna fenestras," Virg. En. iii. 152.

V. 105. "Lucida tela diei," Lucret. i. 128.

V. 108. "Expleri mentem nequit, ardescitque tuendo," Virg. En. i. 713.

V. 113. Tantum series, juncturaque pollet," Horat. Art. Poet. 242. "Ita res accendent lumina rebus," Lucret. i. 1110.

Nec minor in geminis viget auribus insita virtus,
Nec tantum in curvis quæ pervigil excubet antris
Hinc atque hinc (ubi Vox tremefecerit ostia pulsu
Aëriis invecta rotis) longèque recurset:

Scilicet Eloquio hæc sonitus, hæc fulminis alas,
Et mulcere dedit dictis et tollere corda,
Verbaque metiri numeris, versuque ligare
Repperit, et quicquid discant Libethrides undæ,
Calliope quotiès, quotiès Pater ipse canendi
Evolvat liquidum carmen, calamove loquenti
Inspiret dulces animas, digitisque figuret.

At medias fauces, et linguæ humentia templa
Gustus habet, quà se insinuet jucunda saporum
Luxuries, dona Autumni, Bacchique voluptas.

121

125

Naribus interea consedit odora hominum vis, 130
Docta leves captare auras, Panchaïa quales
Vere novo exhalat, Floræve quod oscula fragrant,

V. 115. On this use of the indicative, conjurant,' 'fulgent,'
for the subjunctive mood, see Parr's Letter to Dr. Gabell, in the
Class. Journ. lxxix. Sept. 1829, p. 45, and Parr's Correspond.
vol. i. p. 476.

V. 119. "Puniceis invecta rotis," Virg. Æn. xii. 77.

V. 122. "Nec numeris nectere verba juvat," Ovid. Pont. ii.
30.

V. 123. Nymphæ, noster amor, Libethrides," Virg. Ec-
log. vii. 21. Pomp. Mela, ii. 3.

V. 126. "Mobilibus digitis expergefacta figurant."

Lucret. ii. 412.

V. 128. "Jucundus sapores," Tibull. i. vii. 35.

V. 130. "Odora canum vis," Lucret. vi. 778. Virg. Æn.
iv. 132.

V. 132. Compare Par. Lost, b. v. 16: "Then with voice,
mild as when Zephyrus on Flora breathes." Virg. Georg. i.
43. "Vere novo gelidus canis cum montibus humor." Luke.

135

Roscida, cum Zephyri furtìm sub vesperis horâ
Respondet votis, mollemque aspirat amorem.
Tot portas altæ capitis circumdedit arci
Alma Parens, sensûsque vias per membra reclusit;
Haud solas: namque intùs agit vivata facultas,
Quâ sese explorat, contemplatusque repentè
Ipse suas animus vires, momentaque cernit.
Quid velit, aut possit, cupiat, fugiatve, vicissìm
Percipit imperio gaudens; neque corpora fallunt
Morigera ad celeres actus, ac numina mentis.

Qualis Hamadryadum quondam si fortè sororum
Una, novos peragrans saltus, et devia rura;
(Atque illam in viridi suadet procumbere ripâ
Fontis pura quies, et opaci frigoris umbra)
Dum prona in latices speculi de margine pendet,
Mirata est subitam venienti occurrere Nympham:
Mox eosdem, quos ipsa, artus, eadem ora gerentem
Unà inferre gradus, unà succedere sylvæ
Aspicit alludens; seseque agnoscit in undis.
Sic sensu interno rerum simulacra suarum
Mens ciet, et proprios observat conscia vultus.

150

V. 134. "Votis respondet avari," Georg. i. 47. "Divinum adspirat amorem," Virg. Æn. viii. 373.

V. 137. "Vivata potestas," Lucret. iii. 410. 557. 680.
V. 139. "Animus vario labefactus vulnere nutat
Huc levis, atque illùc; momentaque sumit utroque."
Ovid. Met. x. 375

V. 144. "Mater virideis saltus orbata peragrans."

Lucret. ii. 355. Luke V. 147. "Lympharum in speculo," Phædrus, i. iv. 3. V. 149. The same synæresis is found in Propert. iv. vii. 7: "Eosdem habuit secum, quibus est elata capillos." And, "Eosdem oculos; lateri vestis adusta fuit.”

Nec verò simplex ratio, aut jus omnibus unum Constat imaginibus. Sunt quæ bina ostia nôrunt; Hæ privos servant aditus; sine legibus illæ Passìm, quà data porta, ruunt, animoque propinquant.

157

160

Respice, cui à cunis tristes extinxit ocellos,
Sæva et in eternas mersit natura tenebras:
Illi ignota dies lucet, vernusque colorum
Offusus nitor est, et vivæ gratia formæ.
Corporis at filum, et motus, spatiumque, locique
Intervalla datur certo dignoscere tactu: [plex,
Quandoquidem his iter ambiguum est, et janua du-
Exclusæque oculis species irrumpere tendunt 166
Per digitos. Atqui solis concessa potestas
Luminibus blandæ est radios immittere lucis.
Undique proporrò sociis, quacunque patescit
Notitiæ campus, mista lasciva feruntur
Turba voluptatis comites, formæque dolorum 170
Terribiles visu, et portâ glomerantur in omni.
Nec vario minus introïtu magnum ingruit Illud,
Quo facere et fungi, quo res existere circùm
Quamque sibi proprio cum corpore scimus, et ire

V. 154. "Nec ratio solis simplex," Lucret. v. 613. stat imago," iv. 108. "Privas aures, " iv. 570.

"Con

V. 157. Virg. Æn. i. 83. "Qua data porta ruunt."

Luke.

V. 161. "Ea gratia formæ," Ovid. Met. vii. 44.
V. 167. "Radios inter quasi rumpere lucis," Lucret. v. 288.
Radiis ardentem lucis," Virg. Æn. vii. 142.

V. 171. "Terribiles visu formæ," Æn. vi. 277.

V. 173. "At facere, et fungi sine corpore nulla potestas."

Lucret. i. 444.