Зображення сторінки
PDF
ePub

25

Quin tete admoveas (tumuli super aggere spectas), Compositum tubulo; simul imum invade canalem Sic intentâ acie, cœli simul alta patescent Atria; jamque, ausus Lunaria visere regna, Ingrediêre solo, et caput inter nubila condes.

29

34

Ecce autem! vitri se in vertice sistere Phoeben Cernis, et Oceanum, et crebris Freta consita terris. Panditur ille atram faciem caligine condens Sublustri; refugitque oculos, fallitque tuentem; Integram Solis lucem quippè haurit aperto Fluctu avidus radiorum, et longos imbibit ignes: Verum his, quæ, maculis variata nitentibus, auro Cœrula discernunt, celso sese insula dorso Plurima protrudit, prætentaque littora saxis ; Liberior datur his quoniàm natura, minusque

V. 31. "Et crebris legimus freta consita terris.”

Virg. Æn. iii. 127.

V. 35. There is no authority in Latin poetry for the use of the word "imbibit" in this sense. It is a word unusual in poetry, though twice found in Lucretius (iii. 1010, and vi. 71): but it is there used in another construction: as "Imbibit petere," i. e." Induxit in animum petere." There is a note on this word in Mureti Var. Lectiones, lib. i. cap. 6. (In Gesner's Thesaurus, and Havercamp's Lucretius, the reference to Muretus is wrong, 1. cap. 5.) The word which Gray should have used is "bibit." See En. i. 749: xi. 804: Georg. ii. 506, &c. 'Lympha bibit solem." Sid. Apoll. xi. 12. See the notes of the commentators, on Gratii Cyneg. 60. Burm. Poet. Lat. Minor. vol. i. p. 60.

66

V. 38. This word is unusual in Latin poetry. It may be defended on the authority of Lucretius, iv. 247: "Extemplo protrudit, agitque aëra: "—where, however, some manuscripts read "procudit."

V. 39.

"Natura videtur

Libera"

Lucret. ii. 1090.

40

Lumen depascunt liquidum; sed tela diei Detorquent, retròque docent se vertere flammas. Hinc longos videas tractus, terrasque jacentes Ordine candenti, et claros se attollere montes; Montes queîs Rhodope assurgat, quibus Ossa nivali Vertice: tum scopulis infrà pendentibus antra 45 Nigrescunt clivorum umbrâ, nemorumque tene

bris.

Non rores illi, aut desunt sua nubila mundo; Non frigus gelidum, atque herbis gratissimus imber;

His
quoque nota ardet picto Thaumantias arcu,
Os roseum Auroræ, propriique crepuscula cœli. 50
Et dubitas tantum certis cultoribus orbem
Destitui? exercent agros, sua mœnia condunt
Hi quoque, vel Martem invadunt, curantque trium-
Victores: sunt hic etiam sua præmia laudi; [phos
His metus, atque amor, et mentem mortalia tan-
gunt.

55

V. 40. "Lucida tela diei," Lucret. i. 148. "Luciferique pavent letalia tela diei," Ausonii Mosell. 260.

V. 45. "Fronte sub adversâ scopulis pendentibus antrum," Virg. Æn. i. 166.

V. 48. "Quum ros in tenerâ pecori gratissimus herbâ." Virg. Eclog. viii. 15.

V. 49. "Roseo Thaumantias ore locuta est," Virg. Æn. ix. 5. “In terram pictos delapsa per arcus," Ov. Met. xiv. 838. V. 53. “Invadunt Martem clypeis," Æn. xii. 712. V. 54. "Sunt hîc etiam sua præmia laudi, Sunt lacrymæ rerum, et mentem mortalia tangunt." En. i. 461.

V. 56. Scaliger, like Gray, uses the final vowel in 'uti' short; and a short vowel at the end of the first form of the Elegiac verse. V. Bibl. Parriana, p 322.

Quin, uti nos oculis jam nunc juvat ire per arva,
Lucentesque plagas Lunæ, pontumque profundum;
Idem illos etiàm ardor agit, cum se aureus effert
Sub sudum globus, et terrarum ingentior orbis ;
Scilicèt omne æquor tum lustrant, scilicèt omnem 60
Tellurem, gentesque polo sub utroque jacentes;
Et quidam æstivi indefessus ad ætheris ignes
Pervigilat, noctem exercens, cœlumque fatigat;
Jam Galli apparent, jam se Germania latè
Tollit, et albescens pater Appeninus ad auras; 65
Jam tandem in Borean, en! parvulus Anglia nævus
(Quanquam aliis longè fulgentior) extulit oras;
Formosum extemplò lumen, maculamque nitentem
Invisunt crebri Proceres, serùmque tuendo
Hærent, certatimque suo cognomine signant: TO
Forsitan et Lunæ longinquus in orbe Tyrannus
Se dominum vocat, et nostrâ se jactat in aulâ.
Terras possim alias propiori sole calentes
Narrare, atque alias, jubaris queîs parcior usus,
Lunarum chorus, et tenuis penuria Phœbi;
Nî meditans eadem hæc audaci evolvere cantu,
Jam pulset citharam soror, et præludia tentet.
Non tamen has proprias laudes, nec facta silebo

V. 63. "Et quidam seros hiberni ad luminis ignes

Pervigilat."

70

75

Virg. Georg. i. 292. V. 65. "Vertice se attollens pater Apenninus ad auras," En. xii. 703.

V. 72. "Illà se jactat in aulâ," Æn. i. 140.

V. 75. So Virgil. Georg. i. 424: " Lunasque sequentes." V. 75. This expression "Penuria Phoebi" is not, I believe, warranted by the authority of any of the Latin poets. There would have been less objection, if the plain term, instead of the figurative, had been used.

Jampridem in fatis, patriæque oracula famæ. Tempus erit, sursùm totos contendere cœtus Quo cernes longo excursu, primosque colonos Migrare in lunam, et notos mutare Penates: Dum stupet obtutu tacito vetus incola, longèque Insolitas explorat aves, classemque volantem.

80

Ut quondam ignotum marmor, camposque na

tantes

85

Tranavit Zephyros visens, nova regna, Columbus; Litora mirantur circùm, mirantur et undæ Inclusas acies ferro, turmasque biformes, Monstraque fœta armis, et non imitabile fulmen. Fœdera mox icta, et gemini commercia mundi, 90 Agminaque assueto glomerata sub æthere cerno. Anglia, quæ pelagi jamdudum torquet habenas, Exercetque frequens ventos, atque imperat undæ ; Aëris attollet fasces, veteresque triumphos

Hùc etiam feret, et victis dominabitur auris. 95

V. 79. "Esse quoque in fatis reminiscitur," Ov. Met. i. 256. V. 83. "Obtutu tacito stetit," Æn. xii. 666.

V. 84. "Innumeræ comitantur aves, stipantque volantem," Claud. Phoenix, 76.

V. 85. " Campique natantes," Georg. iii. 198.

V. 89. "Foeta armis," En. ii. 238. "Non imitabile fulmen," Æn. vi. 590.

V. 90. "Geminoque facis commercia mundo," Claud. xxxiii. 90.

V. 92. Equoreas habenas," Claud. viii. 422.

V. 95. "Servitio premet, ac victis dominabitur Argis," En. i. 285.

SAPPHIC ODE: TO MR. WEST.

[See Mason's Memoirs, vol. ii. p. 42; on a version of Gray's Latin Odes by Green, in English, see H. Walpole's Letters to Cole, p. 116.]

BARBARAS ædes aditure mecum
Quas Eris semper fovet inquieta,
Lis ubi latè sonat, et togatum

[merged small][merged small][ocr errors]

Mason considered this as the first original production of Gray's Muse; the two former poems being imposed as exercises by the College.

V. 1. Comp. Hor. Od. ii. vi. 1: "Septimi, Gades aditure mecum," &c. Luke.

V. 3. "Lis nunquam, toga rara," Martial. Ep. x. 47.
V. 4. So Claudian, xi. 24:

"Quot æstuantes ancipiti gradu

Furtiva carpent oscula Naïdes."

...

V. 5. "Platanus patulis est diffusa ramis," Cic. de Oratore, Lib. I. cap. vii. "Hospita umbra," Ovid. Trist. III. iii. 64. Hor. Od. ii. iii. 9.

[ocr errors]

V. 6. There is no authority for the last syllable of ❝ temere being made long. See Burmanni. Anth. Lat. vol. ii. 458, and Class. Journal, No. xviii. p. 340. Yet Casimir Sarbievus has erred in the quantity of this word, as well as Gray:

"Te sibilantis lenior halitus

Perflabit Euri; me juvet interim

Collum reclinasse; et virenti
Sic temere jacuisse ripa."

Ad. Testudinem.

And Cowley (Solitudo) "Hic jaciens vestris temere sub um

bris." Lowth Ode ad orn. Puellam.

sequentes." Carmin. Quadrig. ii. 81.

"Ducit aquas temere "Defessus temere se.

See Woty's Poet. Calendar, Part xii. p. 34. In Horace, Vir

« НазадПродовжити »