Na ostatniej placówce: dziennik z życia wsi podolskiej w latach 1917-1921

abym armji będą biedny bolsze bolszewi bolszewickie bolszewicy bolszewikami bolszewików Boże byłam całą cały chcą chło chłopi chłopów choć chorych chwili coraz coś czem Czerniowcach Czerniowiec czuję Denikin dobrze domu dworu dworze dwór dzie dzieci dzieciaki dzieje dzień Dziś fortepian Franc Frasyna gdyż grudnia Gruszki Halźbijówki idą jakiś Jampolu Jarugi jechać jestem jeździłam jeżeli kiem kieś konie któ którzy ludzi lutego łam maja mają meble mego miałam mię mną mogę mogłam Mohylowa Mohylowem Mohylowie Mohylów moich moją mojej mój musiałam muszę naprawdę niech niema okropnie parę petlurowcy Płoskirów Podobno Polacy potem prze przecież robić Rumuni serce straconej placówce strasznie stycznia szkoły teraz trochę trzeba tyfus tyle Ukrainy Ukraińcy ukraińskie Wapniarce Wapniarka wciąż Wczoraj wiadomości wiem wieś więcej wiorst wkońcu wojska wszędzie wszyscy wszyst wszystkie wśród znów zupełnie żeby żołnierzy życia życie